توجه حضرت به ادعیه مأثوره

حاج میرزا حسن امین الواعظین فرمود:

« حدود سال 1343، به زیارت عتبات مشرف شدم و همیشه بین حرمهای مقدس و مسجد کوفه و سهله در تردد بودم و مقصد نهایی و مهمترین حاجات من در این مکانها تشرف به خدمت حضرت ولی عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف بود.

 ضمن این که عادت من، چه در گذشته و چه حال، این بود که روزهای جمعه بعد از غسل و ادای نماز ظهر و عصر تا بعد از نماز مغرب و عشاء برای انجام مستحبات، در حرم مطهر می ماندم و بعد از نماز مغرب و عشاء از حرم خارج می شدم.

روز جمعه ای به حرم مطهر جوادین علیهما السلام در کاظمین مشرف شدم و بالای سر حضرت جواد علیه السلام نشسته و مشغول قرائت قرآن شدم تا وقت دعای سمات که ساعت آخر روز جمعه است، بشود. ازدحام جمعیت زیاد و جا تنگ شد و ربع ساعت بیشتر به مغرب نمانده بود با عجله مشغول به خواندن دعای سمات شدم.

ناگاه در کنار خود مرد زیبایی را، که عمامه سفید و محاسن سیاهی داشت، دیدم. لباس ایشان متوسط و قامت و محاسن میانه ای داشتند و بر گونه راستشان خالی بود نزد من نشسته و به دعا خواندنم گوش می دادند گاهی غلطهای مرا نیز تذکر می دادند و از جمله این که من خواندم:

و اذا دعیت بها علی العسر للیسر تیسرت.

فرمود: چرا فعل را مؤنث می خوانی و حال آن که فاعل مؤنث نیست؛

یعنی روی قاعده بایستی این طور خوانده می شد: واذا دعیت به علی العسر للیسر تیسر.

گفتم: به خاطر رعایت مجانست با ماقبل و مابعد که مؤنث اند؛ چون افعال در آنها مؤنث هستند.

فرمود: این مطلب غلط است.

بعد فرمود: مقصود من ایراد گرفتن به تو نبود؛ خواستم این مطلب را بدانی؛ چون تو از اهل علمی و باید دقت بیشتری داشته باشی.

از ایشان تشکر نمودم و آن جناب از جای خود برخاستند و رفتند.

همان وقت به قلبم خطور کرد که ببینم این شخص با این اوصاف کیست و چگونه در جای به این تنگی نزد من نشست؛ چون جا به طوری کم بود که حتی در موقع نشستن جای خود من هم تنگ شده بود چه رسد به این که یک نفر دیگر کنارم بیاید؛ لذا دعا را رها کردم و به دنبال او رفتم تا تفحص کنم که ایشان کیست.

با تلاش زیادی جستجو نمودم؛ ولی ایشان را نیافتم بعد هم بقیه دعا را با تأسف و اشکهای جاری خواندم و هر وقت آن قضیه به یادم می آمد آه می کشیدم تا آن که به وطن برگشتم و جریان را فراموش نمودم.

بعد از حدود سه سال، شبی در عالم رؤیا دیدم که در حرم مطهر کاظمین علیهما السلام مشرفم و حضرت جواد علیه السلام نشسته اند. آن حضرت گندمگون بودند و من از ایشان مسائل مشکل را سؤال می نمودم، که آنها را الان فراموش کرده ام. از جمله عرایضم این بود که من دائماً در مشاهد مشرفه از خدای تعالی و شما و اجدادتان خواسته ام که مرا به زیارت حضرت ولی عصر علیه السلام مشرف گردانید؛ اما دعای من تاکنون مستجاب نشده است.

فرمودند: این طور نیست تو آن حضرت را در سفر اولت به مشاهد مشرفه، دو مرتبه دیده ای یک بار در راه سامرا و مرتبه دیگر در حرم کاظمین وقتی که بالای سر نشسته بودی و دعای سمات می خواندی؛ آن شخصی که نزد تو نشسته بود و اشکالی بر تو وارد کرد؛ یعنی در فقره؛ و اذا دعیت بها علی العسر للیسر تیسرت به تو فرمود: چرا فعل را مؤنث می خوانی و حال آن که فاعل آن مؤنث نیست؛ آن شخص امام زمانت بود.

 در این هنگام من از خواب بیدار شدم. »